نشست مجازی مشترک مرکز مطالعات سیاسی و بین المللی و بنیاد بین المللی ویوکاناندا هند پیرامون موضوعات دوجانبه، منطقه­ ای و بین المللی روز دوشنبه مورخ 3 خرداد 1400 برگزار شد. این نشست با حضور آقایان دکتر سید محمدکاظم سجادپور رئیس مرکز مطالعات سیاسی و بین المللی، مجید قافله باشی معاون پژوهشی و مطالعاتی مرکز مطالعات، غلامعلی خوشرو نماینده سابق جمهوری اسلامی ایران در سازمان ملل متحد، حسین ابراهیم خانی و سعید قادری کارشناسان ارشد مرکز مطالعات، سیدمحمد دلداری کارشناس اداره سوم آسیای جنوبی وزارت امور خارجه جمهوری اسلامی ایران از یک سو و آقایان آرویند گوپتا (Arvind  Gupta) مدیر بنیاد بین المللی ویوکاناندا، دی. پی. اسریواستاوا (D.P. Srivastava)، امر سینها (Amar Sinha)، تیلاک دواشار (Tilak Devashr)، و سوجیتا دوتا (Sujit Dutta) محققان ارشد بنیاد مزبور از سوی دیگر برگزار شد.

شرکت کنندگان نشست مزبور در قالب دو پنل شامل «موضوعات دوجانبه و منطقه ای: روابط دوجانبه هند ـ ایران، با تمرکز بر افغانستان، خلیج فارس و تحولات آسیای جنوبی» و «موضوعات بین المللی با تمرکز بر برجام، چین ـ هند و روابط ایران ـ چین» به گفتگو و تبادل نظر پرداختند. مهم­ترین مباحث مطرح شده در این نشست به شرح ذیل است:

• ایران و هند همواره رابطه نزدیکی با یکدیگر داشته اند. منافع روابط ایران ـ هند متقابل است. ایران کشوری غنی از منابع هیدروکربن و هند نیز نیازمند به انرژی به منظور دستیابی به پیشرفت اقتصادی است. همچنین، با توجه به موقعیت راهبردی، ایران دروازه ورود هند به آسیای مرکزی و افغانستان محسوب می‌شود. هند نیز بازاری بزرگ برای محصولات ایران می‌باشد. دو کشور در نهادهای جهانی چندجانبه مانند جنبش عدم تعهد و سازمان ملل با یکدیگر همکاری دارند. به طورکلی، مهم ترین حوزه‌های همکاری میان ایران و هند عبارتند از: تجارت، سرمایه گذاری به ویژه در حوزه انرژی، گردشگری، فناوری پیشرفته، تبادلات فرهنگی، و مسائل پزشکی و دارویی.
• راهبرد به سوی شرق جمهوری اسلامی ایران، یک موضع اجماعی است. در این چارچوب، هند، اندونزی، چین و کشورهای آسیایی حائز اهمیت می‌باشند. سیاست ایران در قبال آسیا، اصیل و مستقل از تاثیر و نفوذ عوامل دیگر می‌باشد. کانون راهبرد مزبور در قبال آسیا، همکاری‌های اقتصادی و توسعه و نه راهبرد امنیتی ـ نظامی می‌باشد. در این راستا، مشارکت راهبردی ایران و چین علیه هیچ کشوری (برای مثال، هند، اروپا و کشورهای منطقه) نیست.
• سیاست یکجانبه­گرایانه ترامپ خیلی زود تبدیل به سیاست «نخست آمریکا» و سپس «فقط ترامپ» شد که برای صلح و ثبات جهان بسیار خطرناک بود. سیاست «نخست آمریکا»، تقابلی آشکار در برابر جامعه جهانی بود که به افراط گرایی، پوپولیسم، تنفر، تهدید و تحریم دامن زد. برجام بهترین الگوی مذاکرات چندجانبه بود که از حمایت قاطع شورای امنیت نیز برخوردار بود. خروج یکجانبه آمریکا از توافق مزبور نه تنها اقدامی یکجانبه بلکه جنگ اقتصادی علیه جهان، اروپا، هند و چین بود. برای نخستین بار در تاریخ سازمان ملل متحد، یک عضو دائم شورای امنیت دولت ها و شرکت هایی که قطعنامه 2231 این شورا را اجرا کردند، مورد تحریم قرار داد. جمهوری اسلامی ایران به طرز قابل راستی­آزمایی همه تعهدات خود را اجرا نموده، درحالی که با سیاست نادرست و غلط آمریکا از حقوق خود محروم شده است.