تاریخچه

مرکز مطالعات سیاسی و بین المللی وزارت امور خارجه از هنگام تاسیس خود در سال 1362 عهده دار ماموریت های متنوع و گسترده ای ذیل عناوین مختلف از جمله معاونت آموزش و پژوهش و مرکز آموزش و پژوهش های بین المللی بوده است. ماموریت محوری این مرکز، کمک به گردآوری، سامان بخشیدن و توسعه پژوهش و تحقیق در زمینه های مختلف سیاست خارجی و کمک به تبیین سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران بوده است. این مرکز با در اختیار داشتن حدود 50 میلیون نسخه سند دست اول از تاریخ روابط خارجی ایران، منبع ارزنده ای جهت پژوهش های تاریخ روابط خارجی ایران است.

این مرکز در قالب سه برنامه مشخص اندیشکده ای - مطالعاتی، آموزشی و اسنادی ماموریت ها و اهداف خود را تعیین نموده است. در حوزه فعالیت های مطالعاتی و اندیشکده ای، مرکز مطالعات ضمن انجام پژوهش در خصوص سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران، همکاری های گسترده ای با مراکز پژوهشی و اتاق های فکر داخلی و خارجی در قالب جلسات، میزگردها و کنفرانس های مختلف دارد. در این زمینه گسترش ادبیات در حوزه مطالعات روابط بین الملل، مطالعات منطقه ای و سیاست خارجی از اهداف مهم این مرکز می باشد. در همین چارچوب مرکز مطالعات از طریق ارتباط منسجم با اندیشمندان و پژوهشگران علوم سیاسی و روابط بین الملل در داخل و خارج از کشور به تبیین سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران کمک می نماید.

در حوزه آموزشی، این مرکز تلاش می نماید در گامی فراتر، علاوه بر واحدهای ارائه شده در دانشکده روابط بین الملل در مقطع تحصیلات تکمیلی، دانش های به روز شده را به طور مستقیم و غیرمستقیم از طریق کارگاه های آموزشی در اختیار دست اندرکاران روابط خارجی قرار داده و به دانش افزایی در این حوزه بپردازد. در این راستا سعی در جلب همکاریهای بین المللی با نهادهای مشابه دانشگاهی و آموزشی خارج از ایران صورت می پذیرد. در حوزه اسنادی نیز، این مرکز با حفظ و نگه داری از اسناد داخلی و خارجی، منابع مطالعاتی و همچنین نسخ دست اول تاریخ روابط بین الملل، در جهت یاری رساندن به حافظه ملی سیاست خارجی کشور حرکت می نماید.

مرکز مطالعات سیاسی و بین المللی، نتایج تحقیقات و مطالعات خود را از طریق انتشار کتب و نشریات مختلف از جمله ماهنامه رویدادها و تحلیل ها، فصلنامه های سیاست خارجی، آسیای مرکزی و قفقاز و تاریخ روابط خارجی و همچنین تارنمای مرکز به عنوان اندیشکده مجازی، در دسترس عموم قرار می دهد.