همایش ملی واکاوی روند  پیشبرد سیاست هسته ای روز دوشنبه مورخ 27 مرداد ماه 93 به همت دفتر مطالعات سیاسی و بین المللی با مشارکت جمعی از اساتید، اندیشمندان و نخبگان علمی و اجرایی کشور برگزار گردید. در این همایش ابعاد حقوقی، سیاسی و اقتصادی توافق ژنو و مذاکرات هسته ای مورد بحث و بررسی قرار گرفت. اهم مباحث مطرح شده در این نشست به قرار زیر است:

·        از نظر بین المللی، مذاکرات هسته ای و توافق ژنو موجی تغییر نگاه جهانی نسبت به ایران، شکاف در میان نخبگان سیاسی امریکا، افزایش اختلاف میان امریکا و اسرائیل و عربستان گردید.

·        مسئله هسته ای بخشی ز پروژه ایران هراسی و امنیتی سازی ایران بود و تلاش برای باز کردن پا  شورای امنیت در این پرونده جریان داشت.

·        ایران هیچ گاه با شفاف سازی مشکل نداشت؛ اگر طف مقابل حسن نیت داشت، در سال 2005 هم امکان دسترسی به توافق وجود داشت.

·        از نظر حقوقی هیچ مبنایی برای ارجاع پرونده ایران به شورای امنیت وجود نداشت.

·        امروز توان فنی هسته ای ایران است که ما در مذاکرات باز کرده و ما این را در مذاکرات می‌بینیم.

·        دلیل شروع مذاکرات این بود که طرف مذاکرات احساس کرد که  مقاومتی وجود دارد و تحریم ها نتیجه مطلوب به همراه ندارد. ضمن اینکه تحریم تاریخ مصرف دارد.

·        دولت جدید اعلام کرد که مایل به نتیجه برد برد است و برد  برد یعنی تضمین صلح آمیز بودن در مقابل تضمین حقوق ایران بر اساس NPT.

·         امروز پروژه امنیتی سازی ایران ایران شکست خورده و گرچه تحریم ها روی کاغذ ادامه دارند اما علاقه مندی به کار اقتصادی با ایران نشانگر شکست تحریم هاست.

·        جمهوری  اسلامی‌به دنبال جنگ و تقابل نیست.

·         برنامه هسته ای نماد استقلال، مقاومت، بازدارندگی و قدرت است.

·        بین سیاست داخلی و خارجی باید هم افزایی ایجاد شود، و یکدیگر را تقویت نمایند؛ نه اینکه همدیگر را تضعیف کنند.

·        مصالحه امکان دارد اما نباید انتظارات را غیر واقع بینانه ایجاد کرد. ایران تسلیم نخواهد شد و به نظر نمی رسد طرف مقابل نیز  امادگی لازم برای همکاری داشته باشد.

·        ما در طرف مقابل نرمش نمیبینیم و در اطراف خود نیز نباید ایجاد تزلزل و بی انگیز گی کنیم.

·        فرجه زمانی اجرای توافقات باید چشم انداز واقعی داشته باشد. نمی‌توان روی وعده‌های دراز مدت حساب کرد.

·        قطعنامه شورای امنیت تلاش داشت توقف غنی سازی را برای ایران الزام آور کند و جلوی فعالیت های هسته ایران را بگیرد.

·        توافق ژنو یک برنامه اقدام مشترک است و هیچ گونه مسئولیت بین الملل به طرفین تحمیل نمی‌کند.

·        اقدامات داوطلبانه ایران برای اثبات حسن نیت است و اقدامات طرف مقابل نیز ارتباط با تحریم های شورای امنیت ندارد، بلکه مربوط به تحریم هایی است که خود اعلام کرده است.

·        پذیرش مذاکره در خصوص تعیین میزان اورانیوم غنی شده به منزله پذیرش حق ایران برای غنی سازی است. حقی که قطعنامه تلاش داشته اند آنها از ایران سلب نمایند.

·        در نتیجه سیاست جدید اجماع میان شورای امنیت در مقابل ایران که از 2005 به 2013 وجود داشت از میان رفته است.

·        با شفاف سازی و ابراز حسن نیت ایران، مشروعیت ایران و قطعنامه تحت تاثیر قرار خواهد گرفت.

·        دولت قبل برای حل مشکل تحریم از راههایی استفاده کرد که اقتصادی نبوده است. هدف اصلی آن راضی کردن مردم بود. یارانه حذف نشده است بلکه یارانه‌های غیر نقدی( انرژی) به یارانه نقدی تبدیل شد و 75 میلیون حقوق بگیر اضافه شده است.

·        ثبات سیاسی ایران ادامه خواهد داشت و جامعه بین الملل با توجه به بی ثباتی مناطق پیرامون ایران، به ایران با ثبات نیاز دارد.

·        امکان بازسازی ناوگان حمل و نقل هوایی، امکان واردات قطعات خودرو، امکان افزایش صادرات پتروشیمی و دستیابی به شکسته شدن فضای بین المللی، افزایش ارزش پول ملی، کاهش گرایش به خرید ارز و طلا و بورس بازی،کاهش نرخ تورم و افزایش رشد اقتصادی از جمله دستاوردهای مذاکرات در کنار در کنار سیاست های اقتصادی بوده است.آلبوم تصاویر را می‌توانید از ایسنا و شبستان و تسنیم مشاهده نمائید.

بر