تصاویر ماهوارهای از سواحل دریای سرخ خط از بالا سواحلی کویری و خشک را به تصویر میکشد که به نظر جای زندگی نمی آید؛ اما این تصویر واقعیت کامل نیست. ساحل طولانی دریای سرخ در شمال و جنوب آن یکی از شلوغترین مسیرهای تجاری جهان و مملو از بندرها مختلف است که امکان حمل ونقل نفت و گاز و کالاهای مصرفی را به بازارها فراهم میکند.
ده سال پیش دریای سرخ فقط یک مسیر آبی مهم در مرکز جهان بود اما امروز کمتر مکانی با درگیری بیشتر و پیچیدهتر قدرتهای منطقهای همانند دریای سرخ وجود دارد. چالش های سنتی داخلی این منطقه که عموما به شکل مجموعه ای از درگیریهای بی پایان، رهبران اقتدارگرا و عدم تقارن قابل توجه قدرت با مناطق پیرامونی نمود داشتند در سالهای اخیر با حضور و نفوذ بیشتر قدرت های منطقه ای و فرا منطقه ای که با احداث یا توسعه دهها بندر تجاری و پایگاه های نظامی و جاسوسی توسط آنان صورت گرفته بر پیچیدگی بیشتر محیط امنیتی این منطقه افزوده است. این که چرا در دریای سرخ همچنان اینقدر رقابت برای قدرت وجود دارد و این که چه کسانی این بنادرها و پایگاهها را مدیریت میکند، و اینکه منطقه با چه ساز وکارهایی و چگونه و توسط چه کسانی مدیریت می شود بخوبی بازتاب دهنده انبوهی از ساختارهای درهم تنیده قدرت، فرصتطلبی های سیاسی و منافع اقتصادی بازیگران بسیاری است و حکایت از مکانیزم پیچیده قدرت در این دریای مهم دارد به علاوه تاثیر پویایی های اخیر این دریا بر محیط های حساس پیرامونی مانند خلیج فارس، شاخ آفریقا، شمال آفریقا و حوزه مدیترانه و مناطقی از غرب اقیانوس هند همگی این منطقه را به عنوان یک چالش سیاست پیچیده و فوری برای منطقه و جهان و حتی جمهوری اسلامی ایران معرفی می کنند.
از همین رو مرکز مطالعات سیاسی و بین المللی برای اولین بار با حضور آقایان دکتر محمد کاظم سجاد پور رئیس مرکز مطالعات سیاسی و بین المللی، محمد نیکخواه کارشناس ارشد مطالعات آفریقا، مجتبی فردوسی پور کارشناس ارشد مطالعات خاورمیانه و امانی کارشناس ارشد مطالعات مصر به ریشه ها، تاثیرات و لایه های در هم تنیده نزاع و رقابت و قدرت در این دریای مهم و استرتژیک و تاثیر و تاثر آن بر روابط بین الملل و روابط منطقه ای با هدف پاسخ به سوالت کلیدی مطرح شده و استحصال ضرورت های راهبردی موضوع برای کمک به اتخاذ سیاست خارجی متناسب پرداخته که حاصل آن در پاسخ به سوالات کلیدی مطرح شده برای علاقه مندان در پادکست ذیل قابل استماع است.