نشست مجازی مشترک مرکز مطالعات سیاسی و بین المللی (IPIS)، با بنیاد تحقیقاتی آبزرور هند (ORF) پیرامون مسائل منطقه ای و بین المللی روز دو شنبه مورخ 20 بهمن 1399 برگزار شد.

 این نشست با حضور آقایان دکتر سید محمدکاظم سجادپور رئیس مرکز مطالعات سیاسی و بین الملل، مجید قافله ­باشی معاون پژوهشی و مطالعاتی، سعید قادری‌کارشناس ارشد مرکز مطالعات سیاسی و بین الملل و حسن احمدیان استاد دانشگاه تهران از یک سو و آقای سانجوی جوشی (Sunjoy Joshi) رئیس ORF، راکش سود (Rakesh Sood)، آنیتا سینگپتا ( Anita Sengupta) از محققان ارشد بنیاد مذکور از سوی دیگر برگزار شد.

نشست مزبور در قالب دو پنل «افغانستان در دسامبر 2021 کجا خواهد بود؟» و «امنیت خلیج فارس و دریای عمان» به پاسخگویی بدین سئوالات اختصاص داشت: 1) آیا طالبان در افغانستان دوباره استیلا پیدا خواهند کرد؟ 2) آیا طالبان هرگونه مخالفتی را تحمل می‌کنند؟ در غیر این صورت احتمال مقاومت در برابر طالبان چقدر افزایش می یابد؟ 3) هند و ایران در قبال تحولات افغانستان چه واکنشی نشان خواهند داد؟ آیا آنها می‌توانند همکاری کنند؟ 4) ایران و هند درباره نظم امنیتی خلیج فارس چه نظری دارند؟ و مهمترین زمینه‌های همکاری دو کشور در این زمینه کدامند؟  

مهمترین مباحث مطرح شده در این نشست به شرح ذیل است:

در حال حاضر شاهد شاهد افزایش درگیری‌ها و خشونت ها و گسترش فعالیت های تروریستی در افغانستان می‌باشیم. با این وجود یک فرصت تاریخی برای ایجاد صلح وثبات در این کشور پدید آمده است. ایران به عنوان یکی از کشورهای همسایه افغانستان همواره از صلح و ثبات در این کشور حمایت می‌کند و آن را در راستای منافع خود می داند و از هر ابتکاری برای ایجاد صلح در افغانستان استقبال می نماید.

 مسئله امنیت در افغانستان مسئله ی اساسی این کشور است. ایران و هند هر دو از بی ثباتی و نا امنی در افغانستان رنج برده اند و با مسائلی نظیر بحران پناهندگان و نا امانی در کشور خود مواجه شده اند. بنابراین صلح و ثبات در افغانستان مسئله کلیدی برای ایران و هند است و همکاری دو کشور در این راستا بسیار تاثیرگذار خواهد بود.

وضعیت سیاسی، اقتصادی و امنیتی کشورهای منطقه، تحولات یمن، سوریه، افغانستان و لیبی اثبات کننده عدم توازن در منطقه غرب آسیا است. ایران یک کشور تاثیرگذار و با نفوذ در منطقه است. لذا تلاش برخی کشورها در حذف ایران از معادلات منطقه ای منجر به تشدید عدم توازن و همچنین بی ثباتی گسترده تر گردیده است.

این در حالی است که ایران به دنبال رویکرد منطقه ای فراگیر با مشارکت همه کشورهای منطقه است. ایران در رویکرد منطقه ای خود به دنبال حذف هیچ کشوری نیست. لذا همکاری ایران و هند می‌تواند در کاهش عدم تقارن راهبردی در منطقه بسیار موثر باشد.