نشست مجازی مشترک مرکز مطالعات سیاسی و بین المللی (IPIS) و موسسه دیپلماتیک بلغارستان (DI) پیرامون مسائل دوجانبه، منطقه ای و بین المللی روز سه شنبه مورخ 23 دی 1399 برگزار شد. این نشست با حضور آقایان دکتر سید محمدکاظم سجادپور رئیس مرکز مطالعات سیاسی و بین الملل، محمد حسین حبیب الله زاده مدیرکل اروپای شرقی، علی بمان اقبالی زارچ و کامبیز شیخ حسنی ‌کارشناسان ارشد مرکز مطالعات سیاسی و بین الملل و کیهان برزگر استاد دانشگاه و خانم تانیا میهایلوا (Tanya Mihaylova) رئیس موسسه دیپلماتیک، کریستوف پولاندکوف (Christo Polendakov) مدیرکل روابط دوجانبه وزارت امورخارجه بلغارستان، دمیتری ایوانف (Dimitar Ivanov)، النا پوپتودوروف (Elena Poptodorova)، جرجی میلاکوف (Georgi Milkov) و الی گرانمایه(Ellie Geranmayeh) از محققان ارشد مرکز مذکور برگزار شد. شایان ذکر است در این نشست سفرای دو کشور نیز سخنرانی نمودند.  

نشست مزبور در قالب دو پنل «روابط دوجانبه ایران و بلغارستان و موضوعات منطقه ای در دریای سیاه و خلیج فارس» و «دولت جدید در ایالات متحده و آینده برجام» به پاسخگویی بدین سئوالات اختصاص داشت: 1) سناریوهای احتمالی روابط ایران و بلغارستان پس از تحولات جدید کدامند؟ چالش ها و فرصت های اصلی پیش رو چیست؟ زمینه‌های بالقوه تقویت همکاری‌های دو جانبه چیست؟ 2) آخرین تحولات در خلیج فارس و دریای سیاه چیست؟ 3) تأثیرات دولت جدید ایالات متحده در منطقه اروپای شرقی چه خواهد بود؟ 4) چگونه برجام ممکن است تحت تأثیر تحولات اخیر قرار گیرد؟ 5) چشم انداز ایران و اتحادیه اروپا در آینده نزدیک چه خواهد بود؟

مهمترین مباحث مطرح شده در این نشست به شرح ذیل است:

• روابط ایران و بلغارستان علی رغم چالش ها و مشکلات اخیر به خصوص همه گیری ویروس کرونا به صورت جامع ادامه دارد. دو کشور باید از طریق دیپلماسی با چالش های فرارو مقابله کنند. روابط خوب و سازنده ایران و بلغارستان می‌تواند بر روند همکاری‌های منطقه ای و فرامنطقه ای نیز تاثیر بسزایی بگذارد.
• ایران و بلغارستان تنها راه رسیدن به پیشرفت و توسعه را خود اتکایی می دانند. همه گیری ویروس کرونا تعاملات و همکاری‌ها و همبستگی جهانی را با خسارت های فراوانی مواجه کرده است. با این وجود چشم انداز روابط دو کشور مثبت است و باید گام های رو به جلوی بیشتری برای ارتقا روابط از جمله در زمینه روابط حمل و نقلی و ایجاد کریدور ارتباطی میان دو کشور برداشت.
• کارزار فشار حداکثری ایالات متحده در دوران ترامپ بعد از خروج از برجام نتیجه تیره و سیاهی داشته است. این کارزار فقط منجر به پیشرفت بیشتر فناوری‌های هسته ای ایران و تضعیف چندجانبه گرایی انجامید. البته در این میان رنج های فراوانی نیز به مردم ایران تحمیل گردید. لذا تنها راه ایالات متحده در دوران جدید ریاست جمهوری بازگشت بدون پیش شرط به توافق هسته ای و انجام کامل تعهدات است.
• ایرانی­ ها همواره ذهنیت مثبتی از اروپایی ­ها در ذهن داشتند و به عنوان یک شریک سنتی به اروپا نگاه می‌کرده اند. در همین راستا ایران از سال 2003 این فرصت را در اختیار اروپا گذاشت تا  بحران غیر ضرور هسته ای  را از طریق دیپلماسی به پایان برساند. اما متاسفانه اروپا نتوانست از این فرصت به خوبی استفاده کند. این موضوع در کنار بی­ تحرکی در اجرای برجام موجب بی ­اعتمادی ایران به اروپا شد. امروز نیز دوباره توپ در زمین اروپا و آمریکا است و یک فرصت طلایی برای ترمیم تصویر اروپا نزد ایرانیان وجود دارد.