نشست برخط ایران و هلند با عنوان «ایران ـ هلند: تحولات دوجانبه، منطقه ای و بین المللی» با همکاری مرکز مطالعات سیاسی و بین المللی و موسسه روابط بین المللی هلند (کلینخندال) روز سه شنبه مورخ 15 مهر ماه 1399 برگزار شد. سخنرانان نشست مزبور شامل آقایان سیدمحمد کاظم سجادپور رییس مرکز، سید مجید قافله باشی معاون پژوهشی و مطالعاتی مرکز، مونیکا سی دیهان مدیر موسسه روابط بین المللی هلند، حسن احمدیان استاد دانشگاه تهران، اروین ون وین مدیر برنامه تحقیقات حوزه شامات موسسه روابط بین المللی هلند، علی خوشرو سفیر پیشین جمهوری اسلامی ایران در سازمان ملل، نانسی عزالدین، گوس هافستی و انخین یوکسل پژوهشگران موسسه روابط بین المللی هلند، کامبیز شیخ حسنی، جواد کچوئیان و حسین غریبی کارشناسان ارشد مرکز مطالعات بودند.
بخش نخست نشست با محوریت بررسی «موضوعات منطقه ای با تمرکز بر برجام و یک جانبه گرایی آمریکا» به پاسخگویی بدین سوالات پرداخت: 1) پیامدهای ژئوپلتیکی مهم مسیر برجام چیست؟ 2) با توجه به اقدامات مخرب آمریکا در قبال برجام و نیز وظایف اتحادیه اروپا در برجام، سناریوهای احتمالی پیش رو کدامند؟ بخش دوم نشست نیز با موضوع «روابط دوجانبه ایران و هلند» به پاسخگویی بدین سوالات اختصاص داشت: 1) سناریوهای احتمالی در روابط دو کشور درپی تحولات جدید چیست؟ 2) چالش ها و فرصت های اصلی پیش رو در روابط دو کشور چیست؟ حوزههای بالقوه تقویت همکاریهای دوجانبه چیست؟
مهم ترین مباحث مطرح شده در این نشست بدین شرح بودند:
روابط سیاسی ایران و هلند از قدمتی 400 ساله برخوردار است. این روابط حاکی از احترام دو کشور نسبت به یکدیگر در موضوعات مختلف میباشد. حفظ رابطه سیاسی به تقویت روابط در حوزههای دیگر میتواند کمک کند. دو کشور همواره از کاندیداهای یکدیگر در سازمانهای بین المللی حمایت کرده اند؛ برای مثال، حمایت از کاندیداهای یکدیگر برای عضویت در شورای اجرایی یونسکو در سال های 2019 ـ 2023 و حمایت ایران از هلند برای عضویت در شورای سازمان بین المللی دریانوردی (2020 ـ 2021). حوزههایی مانند مدیریت آب، کشاورزی و بیابان زدایی میتوانند به اعتمادسازی دوجانبه کمک نمایند. راهاندازی اینستکس می توانست اقدامی جهت اعتمادسازی میان اروپا و ایران بعد از تجربه بد خروج آمریکا از برجام باشد.
در این نشست، به دلایل عمده عملکرد ضعیف اروپا در قبال برجام از جمله وابستگی تاریخی و راهبردی اروپا به آمریکا بعد از جنگ جهانی دوم و اجرای طرح احیای اقتصادی اروپا (طرح مارشال) و نیز موانع موجود ساختاری در داخل اتحادیه اروپایی اشاره شد. در اروپا پیش بینی میشود که درصورت انتخاب جو بایدن، احتمال زیادی در مورد بازگشت آمریکا به برجام و سایر توافقات بین المللی وجود دارد. درخصوص روابط فراآتلانتیکی ضمن اشاره به مشکلات پدید آمده در دوره ترامپ، گفته شد خصومت عمیقی میان اروپا و آمریکا وجود ندارد؛ بلکه وضعیت کنونی بیشتر نتیجه مواضع یک جانبه گرایانه، غیرقابل پیش بینانه و عدم توجه ترامپ به توافقات بین المللی میباشد که این رفتار در رابطه با برجام نیز دیده میشود.