میزگرد مجازی ایران و روسیه با عنوان «ایران، روسیه و جهان تحت تاثیر پاندمی‌کرونا: چشم اندازها و سناریوهای آینده» با همکاری مرکز مطالعات سیاسی و بین المللی و شورای روابط بین المللی روسیه (ریاک) در مورخ 21 خرداد 1399 برگزار شد. سخنرانان نشست مزبور شامل آقایان سیدمحمد کاظم سجادپور رییس مرکز مطالعات، سعید خطیب زاده معاون پژوهشی و مطالعاتی مرکز مطالعات، کیهان برزگر رییس پژوهشکده مطالعات استراتژیک خاورمیانه و استاد دانشگاه، مهدی سنایی مشاور ارشد وزیر امور خارجه و سفیر پیشین جمهوری اسلامی ایران در روسیه، غلامعلی خوشرو نماینده دائم سابق ایران در سازمان ملل متحد، حسن احمدیان استاد دانشگاه تهران، خانم سعیده لطفیان استاد دانشگاه تهران، آندری کرتنوف رییس ریاک، ایوان تیموفیف رییس بخش پروژه­های ریاک، الکساندر اکسننوک معاون ریاک، میخاییل کناروفسکی و واسیلی کزنتسوف پژوهشگران ارشد ریاک، ولادمیر ساژین پژوهشگر ارشد موسسه مطالعات شرق­شناسی آکادمی علمی روسیه و خانم جولیا رکنیفرد تحلیل­گر ارشد روسی بودند. بخش نخست میزگرد با محوریت مسائل دوجانبه و وضعیت جهان پساکرونا به پاسخگویی بدین سوالات اختصاص داشت: 1) آیا همه­ گیری ویروس کرونا موجب تغییرات سیستماتیک در روابط بین ­الملل می‌شود یا جهان صرفا شاهد یک چالش کوتاه مدت است؟ ایران و روسیه چگونه باید نسبت به این چالش واکنش نشان دهند؟ 2) سناریو­های محتمل برای همکاری­های دوجانبه چه خواهد بود؟ مهم­ترین فرصت­ها و چالش­های پیش روی دو کشور برای همکاری چیست؟ 3) واکنش ایران و روسیه به تحریم­های یک ­جانبه آمریکا علیه این دو کشور و به ویژه قصد آمریکا برای تمدید تحریم تسلیحاتی ایران به چه نحو باید باشد؟ راه­های مقابله با این رویکرد آمریکا چیست؟ سوالات بخش دوم میزگرد در رابطه مسائل منطقه ای نیز عبارت بودند از: 1) آخرین تحولات مسائل منطقه و خلیج فارس چیست؟ 2) ایران و روسیه چگونه می­توانند در رابطه با مسائل اصلی منطقه مانند سوریه، افغانستان و خلیج فارس با یکدیگر همکاری کنند؟

مهم ترین مباحث مطرح شده در این نشست بدین شرح بودند:

هرچند مسایل عمده و کلان بین المللی در اثر کرونا در سطح استراتژیک تغییر نکرده است، اما در سطح اجتماعی شاهد تغییرات گسترده ای بوده ­ایم که ممکن است منجر به تغییرات در سطح استراتژیک شود. اجبار دولت­ ها در مبارزه با کرونا منجر به قوی­تر شدن دولت­ها و نزدیکی بیشتر مردم و دولت ­های آنها شده است. اثرات اپیدمی‌کرونا بر اقتصاد جهانی­، بازار انرژی، حمل و نقل و مانند آن بسیار چشمگیر بوده و اهمیت آن برای ایران و روسیه کمتر از اهمیت خود کرونا نیست. در مورد چالش کرونا هیچ کشوری برنده نشده است و همه بازنده بودند. بحران کرونا ممکن است فرایند امنیتی شدن سیاست بین ­الملل را متوقف کند. همچنین، این بحران منجر به تضعیف چندجانبه ­گرایی شده است. به گونه ای که شورای امنیت سازمان ملل، اتحادیه اروپا و گروه 20 نتوانستند واکنش موثری در برابر آن نشان دهند. تقویت چندجانبه گرایی منطقه ای در قالب سازمان همکاری شانگهای، اتحادیه اوراسیا، بریکس و مانند این‌ها ضروری است.

هیچ­گاه روابط ایران و روسیه در طول تاریخ به نزدیکی و اهمیت آنچه امروز شاهد آن هستیم، نبوده است. در عین حال، ضروری است بر این موارد تمرکز شود: افزایش گفتگو­ها و مذاکرات در همه سطوح با هدف افزایش همکاری­های دوجانبه، منطق ه­ای و نقش ­آفرینی در شکل­ دهی نظم آینده جهان؛ تدوین سند همکاری­های استراتژیک میان دو کشور؛ آغاز همکاری­های تکنولوژیک میان دو کشور پس از پشت سر گذاشتن همکاری­های سیاسی، نظامی و هسته ­ای؛ تدوین رژیم مقابله با تحریم ­های آمریکا از سوی دو کشور و افزایش همکاری­های سه ­جانبه با مشارکت چین برای مقابله با یک جانبه­گرایی آمریکا.

در رابطه با موضوع افغانستان، ایران و روسیه همواره حامی‌گفتگو­های بین افغانی در مذاکرات صلح افغانستان و نیز توافق آقای اشرف غنی و دکتر عبدالله عبدالله بوده اند. درنظر گرفتن چهار محور اصلی اسلامیت، جمهوریت، ثبات و یکپارچگی افغانستان از سوی همه طرف­ها و بازیگران در افغاستان مورد تاکید واقع شد. خروج آمریکا از افغانستان و ایجاد صلح و ثبات در افغانستان در راستای نظم و منافع ملت بزرگ افغانستان است. در ارتباط با مساله سوریه، حفظ تمامیت ارضی، ایجاد آتش بس، تکمیل روند سیاسی در این کشور، تلاش برای آغاز بازسازی سوریه و مبارزه با تروریسم مهم­ترین زمینه ­های همکاری مشترک میان دو کشور در سوریه می ­باشند.