نشست برخط ایران و تونس با عنوان «ایران و تونس؛ توسعه روابط دوجانبه و منطقه‌ای» با همکاری مرکز مطالعات سیاسی و بین‌المللی و مرکز مطالعات راهبردی و دیپلماتیک تونس روز چهارشنبه مورخ 12 شهریورماه 1399 برگزار شد. سخنرانان نشست مزبور شامل آقایان محمدکاظم سجادپور رئیس مرکز مطالعات سیاسی و بین‌المللی، مجید قافله باشی معاون پژوهشی مرکز مطالعات، مجتبی فردوسی پور و محمد نیک خواه کارشناسان ارشد مرکز مطالعات، صباح زنگنه کارشناس ارشد مرکز مطالعات و کیهان برزگر رئیس پژوهشکده مطالعات استراتژیک خاورمیانه، رفیق عبدالسلام وزیر خارجه اسبق تونس، بلقاسم حسن نماینده مجلس، عجمی وریمی عضو دفتر اجرایی جنبش النهضه، کمال الصید مدیر برنامه‌ریزی مرکز مطالعات راهبردی و دیپلماتیک تونس، علی الافی مشاور دینی وزیر دین و فرهنگ برگزار شد.
در بخش نخست میزگرد با محوریت بررسی جهان تحت کرونا و تأثیر آن بر روابط دوجانبه ایران و تونس و بخش دوم میزگرد نیز با عنوان موضوعات منطقه‌ای و تمرکز بر غرب آسیا و شمال آفریقا به پاسخگویی و بررسی این سؤالات پرداخته شد: 1) جهان پس از کرونا چگونه خواهد بود و چشم‌اندازهای آینده و سناریوهای احتمالی برای کره زمین چگونه است؟ 2) آخرین وضعیت روابط دوجانبه ایران و تونس چگونه است؟ سناریوهای احتمالی پیش رو چیست؟ 3) مهم‌ترین فرصت‌ها و چالش‌های پیش روی روابط دو کشور چیست؟ 4) آخرین تحولات در سوریه، لبنان، فلسطین و لیبی چیست؟ 5) تأثیر توافق بین امارات و رژیم اسرائیل بر تحولات آینده در منطقه غرب آسیا و شمال آفریقا چیست؟ 6) با توجه به طرح اسرائیل برای الحاق غیرقانونی کرانه باختری، احتمال روند صلح در اراضی اشغالی چگونه است؟
مهم‌ترین مباحث مطرح‌شده در این نشست بدین شرح بودند:
شیوع ویروس کووید 19 مهم‌ترین چالشی است که بسیاری از دولت ـ ملت‌ها در شرایط فعلی با آن مواجه هستند. مشکلات ناشی از این بحران، منجر به بی‌ثباتی در حوزه‌های سیاسی، اقتصادی و اجتماعی شده است که این امر بر شدت مسائل و مشکلات کشورها قبل از شیوع ویروس کرونا، افزوده است. شیوع این ویروس از نظر استراتژیک در کوتاه‌مدت تأثیر قابل‌توجهی بر نظام بین الملل نداشته است اما ممکن است در آینده شاهد تغییرات ژئوپلیتیکی در بسیاری از مناطق باشیم. جهانی‌شدن ویروس کرونا بر تعاملات ایران و تونس به‌عنوان دو کشور مهم و تأثیرگذار در منطقه غرب آسیا و شمال آفریقا مانند روابط بین المللی در سایر مناطق تأثیر مخربی برجای گذاشت.
ایران و تونس به‌عنوان دو کشور مسلمان از اشتراکات فراوانی برخوردار هستند. دو کشور در مسائلی از قبیل روابط تاریخی، تمدنی و فرهنگی، نزدیکی مباحث فقهی طاهر بن عاشور و امام خمینی (ره)، همسویی نهضت‌های دو کشور در رهایی از استعمار، رویکردهای مشترک به تحولات منطقه‌ای و بین‌المللی؛ به‌ویژه مبارزه با تروریسم افراط‌گرا و تروریسم دولتی صهیونیستی و نیز محکومیت روند عادی‌سازی روابط با دشمن صهیونیستی اشتراک و اتفاق‌نظر دارند. توجه دو کشور به اشتراکات می‌تواند زمینه مساعدی برای گسترش روابط دوجانبه باشد. دو کشور جهت توسعه روابط دوجانبه خود ضمن تداوم خدمات متقابل در عرصه‌های فرهنگ و تجارت، می‌توانند به همکاری در زمینه‌هایی از قبیل بهره‌گیری از ظرفیت‌های دانشی و فناوری‌های روز ایران در جهت صنعتی سازی تونس، توجه به جایگاه و موقعیت دو کشور در خلیج‌فارس، دریای عمان و مدیترانه با هدف ورود ایران به دو قاره سیاه و سبز از دروازه تونس و همچنین لزوم استفاده از ظرفیت‌های کامل اقتصادی و تجاری دو کشور جهت تداوم روابط گام بردارند. با توجه به اینکه روندهای توسعه‌ای که در آینده از مسیر تعاملات هدفمند با قاره سیاه سپری خواهد شد، کشور تونس ضمن درخواست مشارکت فعال ایران در آفریقا، آماده هرگونه همکاری با طرف ایرانی در این زمینه می‌باشد.
جمهوری اسلامی ایران در بحران‌های منطقه‌ای به‌ویژه سوریه، عراق و یمن نقش ویژه‌ای را جهت مبارزه با تروریسم افراط‌گرا ایفا نموده است. ایران همواره به روش‌های دیپلماتیک و مسالمت‌آمیز جهت حل وفصل بحران‌های مذکور توجه ویژه‌ای نموده است. ایران راهکار استفاده از جنگ در لیبی را جهت حل‌وفصل اختلافات مردود دانسته و بر اتخاذ راهکار سیاسی و نیز گفتگوهای داخلی جهت حل بحران مذکور تأکید ویژه‌ای می نماید.